شهرستان اردل یکی از شهرهای استان چهارمحال و بختیاری است، این شهر مرکز شهرستان اردل می‌باشد و در بخش مرکزی این شهرستان واقع شده‌است.

مردمان شهرستان اردل دارای گویش، موسیقی و آداب بختیاری هستند، اردل از گذشته‌های دور، یکی از مراکز ییلاقی و اسکان عشایر ایل هفت‌لنگ بختیاری بود و در متون تاریخی از جمله سفرنامه ابن‌بطوطه که از اصفهان تا شوشتر سفر کرده، اشاراتی به این ناحیه شده است.

از معروف‌ترین جاذبه‌های طبیعی این شهرستان می‌توان به حاشیه رودخانه کارون از دشتک تا پل و دریاچه سدکارون4، چشمه سرداب روستای رستم‌آباد ، چشمه مولا روستای آلیکوه، چشمه سرخون، چشمه دهنو، ‌چشمه روستای عزیز آباد، چشمه شلیل و مروارید، چشمه زیبا و منطقه بکر بادره سمی دیناران، چشمه آبسرده و چشمه‌های روستای کری منطقه دیناران، آبشار زردلیمه، طبیعت روستای بهشت‌آباد، تنگ زندان و معدن منطقه حفاظت شده جنگلی هلن میانکوه، طبیعت جنگلی و زیبای هفت‌پیران روگر، پارک جنگلی گندمکار، پارک جنگلی شیاسی، طبیعت زیبای دشت قراب دیناران، غار اردل، پل مروارید و ایلراه تاریخی، عشایری دزپارت اشاره کرد.

پل تاریخی بهشت‌آباد، کاروانسرای روستای شلیل، امامزاده حلیمه خاتون روستای سرپیر دشتک، امامزاده شاه البرز روستای آلیکوه، مجموعه تفریحی_زیارتی شاهزاده عبدالله شهر اردل، امامزاده اسماعیل روستای دورک قنبری، تکیه بختیاری‌ها در شهر اردل، بقایای قلعه ابوالقاسم‌خان بختیاری اردل،‌پل و امامزاده روستای دوازده امام، ‌سنگ نوشته‌ها و سنگ‌نگاره‌های پل مروارید نمونه‌هایی از اماکن تاریخی و مذهبی این شهرستان است.

شهرستان اردل به واسطه داشتن چشمه‌های آب سرد فراوان به یکی از قطب‌های مهم پرورش ماهی قزل‌آلا درکشور تبدیل شده است.

منطقه جنگلی اردل از مهم‌ترین مناطق دیدنی‌ این شهرستان است، این منطقه با ۱۰۴هزار هکتار اراضی جنگلی در ۸۰ کیلومتری شهرکرد واقع شده است که از شمال به شهرکرد، از جنوب به لردگان و از خاور به بروجن و لردگان محدود است، نواحی عمده جنگلی این منطقه دیناوران، دورک، شلیل، دوپلان، سرخون، گندمکار و شیاسی است.  

شهرستان اردل همواره پایگاه خوانین بختیاری بوده است و قبر حاج ایلخانی از اجداد خوانین در این شهر واقع گشته است، وجهه سیاسی این شهرستان  خصوصا درزمان مشروطیت پر رنگ‌تر است.

درهفدهم فروردین سال ۱۳۵۶ خورشیدی، زلزله‌ای به قدرت حدود ۵ ریشتر اردل را به شهری نیمه ویرانه تبدیل کرد و حدود ۳۰۰ نفر از مردم آن جان باختند، بعد از این زلزله معروف، بافت مسکونی شهر هم تغییر یافت و هم جابجا شد.

گلیم، جاجیم، خورجین، چوقای محلی، چادر سیاه، البسه محلی و سرمه‌دوزی از صنایع‌دستی رایج  این شهرستان است.

برخی از مناطق این شهرستان مانند سرخون و منطقه مشایخ «سادات بختیاری» در صنایع دستی بسیار شاخص است.

از مهم‌ترین سوغات محلی این شهرستان می‌توان به انواع لبنیات، قالی‌های محلی قیصری و دشتکی و صنایع‌دستی عشایری اشاره کرد.